Zabiegi z zakresu Chirurgii Klasycznej

Klasyczne i laparoskopowe operacje przepuklin

Rodzaj wykonywanego zabiegu zależy od rodzaju przepukliny. Istnieje jednak pewien zasadniczy, wspólny dla wszystkich przepuklin podział zabiegów na dwie kategorie – operacje napięciowe i beznapięciowe.

1. Operacje napięciowe

Operacje napięciowe polegają na zbliżeniu brzegów opisywanego wcześniej pęknięcia stanowiącego wrota przepukliny za pomocą szwów. Ponieważ zbliża się tutaj dwie struktury znajdujące się w pewnej odległości od siebie, w linii szwów powstaje napięcie - stąd nazwa tych operacji.

2. Operacje beznapięciowe

Z użyciem siatek, którymi pokrywa się pęknięcie w obrębie mięśni i powięzi. Nie ma tutaj konieczności szycia brzegów ubytku pod napięciem. Operacje te najprościej można porównać do zakrycia dziury w odzieży za pomocą łaty, podczas kiedy w operacjach napięciowych należy zszyć oddalone od siebie brzegi tej dziury. Operacje beznapięciowe pozwalają na znaczącą poprawę wyników leczenia – zmniejsza się ilość nawrotów i dolegliwości bólowe po operacji. Znaczna większość wykonywanych przez nas zabiegów to właśnie operacje beznapięciowe z użyciem siatek. Na rynku medycznym obecnych jest wiele rodzajów siatek wykonywanych z różnych materiałów.

W przeprowadzanych przez nas operacjach wykorzystujemy siatki polipropylenowe. Siatki te zaczęto wykorzystywać do naprawy przepuklin w latach 50-tych XX wieku w USA. Tak długi okres stosowania pozwolił w pełni udokumentować ich bezpieczeństwo – brak działań niepożądanych po wszczepieniu do organizmu człowieka.

Bezpieczne zabiegi żylaków - operacyjne oraz mało inwazyjne

Skleroterapię - polega ona na wstrzyknięciu środka chemicznego, który powoduje zamknięcie naczynia.

Zabiegi małoinwazyjne - wybiórcze przecinanie i podwiązywanie żył oraz kriochirurgia żył, czyli „mrożenie” wybranych żył, które w rezultacie przyklejają się do metalowej sondy i są razem z nią usuwane.

Tradycyjne zabiegi chirurgiczne - analizując stopień zaawansowania choroby, wskazania do wykonania zabiegu oraz obecność przeciwwskazań do różnych metod, lekarz zaleci najlepsze rozwiązanie. Należy jednak pamiętać, że zabieg chirurgiczny nie usuwa przyczyny żylaków, dlatego stosowanie profilaktyki wciąż pozostaje zasadne – po zabiegu żylaki mogą nawracać.

Tradycyjne i laparoskopowe usunięcie pęcherzyka żółciowego

Zabieg laparoskopowy - Cholecystektomia laparoskopowa, czyli usunięcie pęcherzyka żółciowego z powodu kamicy żółciowej powoduje mniejszy ból pooperacyjny a powrót do pełnej sprawności jest szybszy i mniej bolesny. Przy rezygnacji z tradycyjnego dużego cięcia powłok jamy brzusznej laparoskopia ogranicza maksymalnie uraz operacyjny, skraca pobyt pacjenta w szpitalu z 10 i więcej dni do maksymalnie 48 godzin, skraca się także okres powrotu do zdrowia i kondycji z około 5 tygodni do 10 dni.

Technika klasyczna - dostęp do pęcherzyka żółciowego uzyskuje się szeroko otwierając jamę otrzewnej. W niektórych sytuacjach istnieje konieczność zmiany techniki laparoskopowej na klasyczną lub rozszerzenia zakresu operacji. Może to wynikać z powikłań w tracie operacji lub z dodatkowych zmian chorobowych ujawnionych dopiero w czasie zabiegu laparoskopowego.

Operacje piersi ze wskazań medycznych

Tumorektomia - Zabieg usunięcia guzka piersi, łagodnego lub złośliwego. Wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Każda usunięta zmiana podlega weryfikacji histopatologicznej. Potwierdzenie zmiany złośliwej w badaniu histopatologicznym, wiąże się z rozszerzeniem zabiegu. Rodzaj przeprowadzonego zabiegu zależy od wielu warunków m.in. wielkości, lokalizacji itp. Można wówczas wykonać tzw. oszczędną amputację piersi lub usunięcie całego gruczołu piersiowego.

Oszczędna amputacja piersi - polega na szerokim usunięciu zmiany (guzka) lub też szerokim wycięciu loży po wcześniej usuniętym guzku, który okazał się zmianą złośliwą. W ślad za tym zabiegiem należy sunąć tzw. węzeł wartowniczy, bądź zawartość całego dołu pachowego. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym.

Amputacja piersi - polega na całkowitym odjęciu gruczołu piersiowego z usunięciem zawartości dołu pachowego. Wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym. Tak po leczeniu oszczędnym, jak i całkowitym odjęciu piersi wymagane jest leczenie uzupełniające (radio-, chemio- lub hormonoterapia), zależne m.in. od rodzaju, stopnia złośliwości, wielkości, lokalizacji usuniętej zmiany. Należy pamiętać, że usunięcie piersi nie musi wiązać się z defektem kosmetycznym na całe życie. Istnieją metody “odtworzenia” gruczołu piersiowego, czy to przy użyciu własnych tkanek, czy też stosując implanty.